خواص و مضرات خوردن گوشت اسب در اسلام چیست
گوشت اسب
گوشت اسب ,گوشت اسب حلال است یا حرام,گوشت اسب در اسلام,گوشت اسب چه حکمی دارد,گوشت اسب حرام است,گوشت اسب حلال یا حرام,گوشت اسب آبی,گوشت اسب در خواب
توضیحاتی در مورد گوشت اسب
اسب و خر ساندویچ گوشت دودی اسب گوشت اسب و گوشت خر در سبد مصرف بسیاری از کشورها قرار دارد، از جمله ایتالیا، سرانه ۹۰۰ گرم در سال، هلند، بلژیک، فرانسه، سوئیس، که فروش آن در سوپرمارکت‌ها متداول است، آلمان، سرانه فقط ۵۰ گرم در سال، اسلوونی و صربستان. اما همین گوشت در بسیاری از کشورها و ادیان تابو است. در یهودیت گوشت اسب حرام است چون این حیوان نه نشخوارکننده است و نه سم آن شکاف دارد. گوشت اسب همچنین در برخی مذاهب مسیحی ممنوع است. در سال ۷۳۲ پاپ گرگوری سوم خوردن گوشت اسب را به عنوان یک عمل پگانی تحریم کرد و آن را عملی پلید و کراهت‌آور خواند. در سال ۱۰۰۰ میلادی کلیسای ایسلند فقط زمانی قدرت گرفت که وعده داد ایسلندی‌ها می‌توانند همچنان به خوردن گوشت اسب ادامه دهند ولی پس از تثبیت وضع کلیسا، این اجازه لغو شد. گوشت اسب هنوز هم در ایسلند محبوب است و آن را همانند گوشت گوساله، گوسفند و خوک طبخ می‌کنند. مصرف گوشت اسب در کشورهای انگلیسی‌زبان نامتداول است. در کانادا فروش گوشت اسب قانونی است ولی به سختی و تنها در ایالت فرانسوی زبان کبک و برخی رستوران‌های فرانسوی در مناطق دیگر، پیدا می‌شود. بیشتر گوشت اسب تولیدی کانادا به اروپای قاره‌ای و ژاپن صادر می‌شود. در آمریکا، ایالت‌های کالیفرنیا و ایلی‌نوی فروش و مصرف گوشت اسب غیرقانونی است.با این حال در زمان جنگ دوم جهانی گوشت اسب در آمریکا مصرف می‌شد چرا که گوشت گاو گران و جیره‌بندی شده بود. در انگلستان تابوی مصرف گوشت اسب حتی شامل غذای حیوانات خانگی می‌شود. در کشورهای حوزه بالکان نیز گوشت اسب مصرف نمی‌شود چون اسب حیوان نجیبی شمرده می‌شود و نیز خوردن آن مربوط به قحطی زمان جنگ است. در اسلام، اهل سنت معتقدند که پیامبر در یک روز گوشت خر و ازدواج موقت را منسوخ و حرام کرده‌است در حالی که این دو قبل از آن حلال بوده‌اند. اما شیعیان این حدیث را انکار می‌کنند و هیچ‌کدام از این دو را حرام نمی‌دانند. در میان تشیع خوردن گوشت خر و اسب هردو مکروه است در حالی که کراهت گوشت خر شدید تر استبا این حال بر اساس یک تابوی فرهنگی گوشت الاغ در ایران مصرف نمی‌شود و در مواردی که رستوران‌ها آن را به عنوان گوشت دیگری عرضه کنند با آن به عنوان یک عمل غیرقانونی برخورد می‌شود.در این مطلب از سایت جسارت در مورد گوشت اسب صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.
گوشت اسب چیست
گوشت اسب فراورده‌ای غذایی است که از اسب به‌دست می‌آید. در چند کشور جهان به ویژه در آسیای میانه گوشت اسب رایج‌ترین گوشت مصرفی مردم است. با این حال در بسیاری از کشورهای دیگر نیز مانند کشورهای قاره اروپا، آمریکای جنوبی و آسیا این نوع گوشت مصرف می‌شود. در هشت کشوری که بیشترین تولید گوشت اسب را دارند سالانه حدود چهار میلیون رأس اسب کشتار می‌شود. این گوشت چربی اندک و پروتئین فراوان دارد و به خاطر داشتن گلیکوژن کمی شیرین است
گوشت اسب در مک دونالد
گزارش نشان می دهد که در بازرسی کارخانه مک دونالد و رستوران ها مواد غذایی این کارخانه در سراسر کشور، گوشت انسان در ۹۰ درصد مراکز و گوشت اسب در ۶۵ درصد مراکز یافت شد. مامور اف بی آی لوید هریسون گفت: بدترین بخش این موضوع این است که نه تنها گوشت انسان، بلکه گوشت کودکان نیز در این محصولات دیده شده است. پیدا شدن قطعات مختلف بدن در کارخانه های موادغذایی ایالات متحده و فکر کردن به تکه تکه شدن بدن انسان ها واقعا وحشتناک است. آدم خواری هزاران سال پیش رواج داشت. البته هنوز چند قبیله وجود دارد که این عمل را به عنوان فرهنگ قبیله ای خود انجام می دهند اما با این اتفاقات رخ داده درکارخانجات موادغذایی می توان گفت متاسفانه آدم خواری نیز در حال حاضر در جهان مدرن نیز وجود دارد.
خوردنی های ممنوع
خوردنی‌های تابو به غذاها و نوشیدنی‌هایی گفته می‌شود که برخی مردم به دلایل مذهبی، فرهنگی و بهداشتی از مصرف آن‌ها خودداری می‌کنند. در بسیاری موارد این محدودیت شامل گوشت جانورانی خاص شامل پستانداران، جوندگان، خزندگان، دوزیستان، ماهیان استخوان‌دار، و سخت‌پوستان می‌شود. در برخی موارد تابو فقط شامل قسمتی از بدن یا فضولات جانور می‌شود و در حالی که در موارد دیگر گیاهان، قارچ‌ها و حشرات را در بر می‌گیرد. غذاهای تابو در مواردی بر اساس قواعدی مدون شناخته می‌شوند و در موارد دیگر بستگی به ترکیب چند خوردنی با هم یا نحوه ذبح حیوان دارد. ریشه این احکام شرعی متفاوت است و در برخی موارد به دلیل سلامتی یا دلایل دیگر این دستورها صادر و در موارد دیگر به دلایل نمادین این ممنوعیت برقرار شده‌است. برخی خوردنی‌ها هم ممکن است در برخی مراسم خاص (مانند حج) یا در مراحل خاصی از زندگی (مثل زمان حاملگی) یا برای قشرهای خاصی از مردم (مانند روحانیان) ممنوع شده باشند.
